Het Parijse Musée du Louvre aast op de 19e eeuwse portretten van het Moordrechtse echtpaar Drost-IJserman. Dat blijkt uit een geheim Whatsapp-gesprek met de directie van het Franse museum. Saillant detail is dat het Amsterdamse Rijksmuseum haar oog ook op de werken heeft laten vallen.
De portretten – uniek in hun soort – stellen het echtpaar Drost-IJserman voor. In de Moordrechtse volksmond worden zij liefkozend ‘Johannes en Maria’ genoemd. Sinds het moment dat de maker zijn signatuur op de werken schilderde, hebben Johannes Drost en Maria IJserman altijd samen aan de muur gehangen. Kunst- en cultuurminnend Moordrecht vreest nu een scenario waarbij de werken mogelijk gescheiden worden tentoongesteld, omdat het Louvre en ‘het Rijks’ inmiddels openlijk bekvechten wie recht heeft op de werken.
De schilderijen hangen momenteel nog vredig samen in de regentenkamer van de stichting Drost IJserman in Moordrecht. Wie goed kijkt, ziet dat de grootmeester die ze maakte, was geïnspireerd door Rembrandt. “Hij speelde met lichtinval en vlakverdeling, net als Van Rhijn,” meent Ad van der Eijk (foto), zelfbenoemd kenner van de Moordrechtse Meesters, zoals een generatie Moordrechtse schilders uit de negentiende eeuw werd genoemd. Juist die band met Rembrandt maakt dat het Rijksmuseum de werken graag in de eregalerij aan de muur wil spijkeren.
Waar niet op werd gerekend, was de interesse vanuit Parijs. De curator van Het Louvre meent echter te weten dat de portretten in Frankrijk thuishoren. “Monsieur, zoals u weet is onze keizer Napoléon rond de eeuwwisseling met zijn gevolg in Moordrecht geweest. Of ‘Droit de la Assassiner’ zoals wij het dorpje noemen. Bonaparte hield wel van een verzetje en op die historische dag belandde ‘Nappie’ op de één of andere manier in Het Posthuis. Na een paar flessen wijn en speciaal Moordrechts bier kon hij zijn handjes niet meer thuishouden. Geruchten deden de ronde dat hij in de Vissersteeg met iemand heeft staan vozen. Het is een goedbewaard geheim dat het hierbij ging om wat later de oma van Maria IJserman bleek te zijn. Als u goed kijkt, heeft zij inderdaad enige trekjes van Napoleon in het gelaat…”
Het gevecht om de portretten van Drost-IJserman lijken te ontaarden in een diplomatieke rel tussen Nederland en Frankrijk. Een geheim gezelschap van fractievoorzitters uit Zuidplas heeft getracht de werken gezamenlijk aan het Rijksmuseum te verkopen voor in totaal 160.000 euro. Toen Frankrijk daar lucht van kreeg, gingen de hakken in het zand en moest de wethouder cultuur van Zuidplas alle zeilen bijzetten om niet beide schilderijen kwijt te raken. Mogelijk worden de werken nu gezamenlijk gekocht voor 80.000 euro per stuk, waarna ze afwisselend in het Louvre en het Rijksmuseum worden tentoongesteld.
Ad van der Eijk is niet verrast door de plotselinge populariteit van de portretten. “Het echtpaar is altijd populair geweest, omdat ze zich onbaatzuchtig inzetten voor de Moordrechtse weeskinderen in de negentiende eeuw. Wat zij deden, werd altijd met gejuich ontvangen. Wij noemen dat altijd het ‘Drost-IJserman-effect’…”
